Παραδοσιακός Εορταστικός Ετήσιος Covid
Θυμάστε τον κορονοϊό; Τον κοροναϊό; Τον Γκόβιντ; Αυτή τη γριπούλα, ντε, που κολλούσαν μόνο ασιάτες, Ιταλοί και ο μαλάκας ο γείτονάς σας; Που έτσι μάθατε ότι το άλλο σας μισό σας κεράτωνε, επειδή καταλήξατε να κολλάτε κι εσείς, το οποίο βγάζει νόημα μόνο αν άτομο το οποίο σας πηδάει, πηδούσε και τον γείτονα. Αν δεν τον θυμάστε, δεν πειράζει. Σας θυμάται αυτός. Ή τουλάχιστον θυμάται εμένα.
2η σερί χρονιά που κολλάω την κακιά την αρρώστια 23 Δεκεμβρίου. Το πήρα απόφαση. Θα συμβαίνει κάθε χρόνο. Θα γνωρίσω όλες τις μεταλλάξεις, θα κάνουμε παρέα. Για την ακρίβεια, θα κρατήσω long covid, ώστε όταν ξανασυναντηθούμε να του έχω έτοιμο ένα μωρό Covid 4 μηνών, να τον ετυλίξω να με παντρευτεί να τελειώνουμε.
Ίδια μέρα, ρε μαλάκα; Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη όταν το τεστ βγήκε θετικό. Η δεύτερη σκέψη ήταν πως ξέφυγα για ακόμα ένα έτος από το οικογενειακό τραπέζι όπου όλοι προσποιούμαστε πως αγαπιόμαστε. Η τρίτη σκέψη διακόπηκε από βήχα, πονοκέφαλο, μύξες, πυρετό, πόνο στο σώμα και συνειδητοποίηση ότι δεν χρειάζεται καν να κάνω διαθήκη γιατί δεν έχω τίποτα στην κατοχή μου.
Ίδια μέρα, άρα είναι πλέον έθιμο. Καθιερώνεται ως ιερή εβδομάδα. Αντί για κεράκια, πληρώνουμε μυξομάντιλα. Απαιτώ αυτές οι μέρες να γίνουν διπλές αργίες. Πέρα από Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, θα έχουμε διπλή άδεια, γιατί κολλάω εγώ κορονοϊό. Θα έχουμε παρέλαση. Θα βγαίνουμε όλοι έξω και θα περπατάμε ενώ βήχουμε, φτύνουμε φλέματα και κουτουλάμε από τα 39άρια σε βαθμούς κελσίου που παίζει το σώμα μας. Σκέφτομαι να εγκαθιδρύσω ένα πανηγύρι. Του Αγίου Χλέπα - Βήχα - Μπινελίκι. Να τους χαιρόμαστε. Αντί για τσίπουρα, ρετσίνες & κακά ουίσκια, θα γιορτάζουμε με παρακεταμόλες κάθε μάρκας και αντιβιοτικά placebo με γεύση άνωστη φράουλα. Πιείτε ponstan, κερνάω.
Φυσικά, να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω τον αγαπημένο μου τον covid που με θυμήθηκε για ακόμα μία χρονιά και με επισκέφτηκε. Θα περνούσα γιορτές μόνος μου ούτως ή άλλως οπότε είπε να εισάγει λίγη περιπέτεια στην βαρετή ζωούλα μου. Αχ, πόσο με σκέφτεται… Ανυπομονώ να τα ξαναπούμε από κοντά, άγριε μπάσταρδε, αλλά την επόμενη φορά να ολοκληρώσεις την δουλειά, σε παρακαλώ, γιατί έχω αρχίσει να βαριέμαι να περιμένω τον Πούτιν να πατήσει το κουμπί.
